عمران خان اعتراف کرد که برای رسیدن به اندام مردانه مانند سلمان خان و سانجی دات از استروئید استفاده کرده است: «سعی کردم با آن مطابقت کنم، اما نیستم.

بازیگر بالیوودی، عمران خان، اخیرا درباره فشارهایی که بازیگران برای حفظ یک تصویر خاص در صنعت سرگرمی با آن روبرو هستند، صحبت کرد. عمران در یک مصاحبه صادقانه در کانال یوتیوب “We Are Yuvaa” اعتراف کرد که برای مطابقت با تصویر مردانه افراطی که در بالیوود تحت تاثیر ستاره‌هایی مثل سلمان خان و سانجی دات برجسته شده است، از استروئید استفاده کرده است.

عمران در مورد افزایش فشار برای ظاهر مردانه در دو دهه گذشته، به ویژه با محبوبیت روزافزون ژانر ابرقهرمانی در سینماهای غربی و هندی صحبت کرد. او گفت: “در ۲۰-۱۰ سال گذشته، این موضوع برای مردان هم به یک نقطه فشار تبدیل شده است.” به خصوص با ظهور ژانر ابرقهرمانی و پیشروی هرتیک روشن در این زمینه. حتی در دهه ۹۰، سلمان خان و سانجی دات افراد فوق‌العاده مردانه‌ای بودند. وقتی بیشتر و بیشتر این تصاویر را می‌بینی، تحت فشار قرار می‌گیری و به خودت می‌گویی که باید شبیه آن‌ها باشم. رسانه‌های اجتماعی هم این فشار را شدیدتر کرده‌اند.”

عمران اعتراف کرد که تسلیم فشار شده و برای رسیدن به فیزیک بدنی عضلانی‌تر به مصرف استروئید روی آورده است. او گفت: “برای مدت طولانی سعی کردم خودم را با این استاندارد تطبیق دهم، اما من شبیه کاپیتان آمریکا ساخته نشده‌ام؛ من فیزیک Thor را ندارم. من تمام تلاشم را کردم. همه چیز را مصرف کردم. به مصرف استروئید هم روی آوردم، اما این پایدار نیست.”

من همیشه لاغر بودم من یکی از آن افرادی هستم که بیش از حد متابولیک هستند، بدنم از طریق هر چیزی که مصرف می کنم می سوزد. اوه نه، چه مصیبت وحشتناکی! در اواخر نوجوانی ام، بچه های اطرافم شروع به پیوستن به باشگاه ها و ورزش کردند. بازوهایشان شروع به بزرگ شدن کرد و آستین تی‌شرت‌هایشان را کش داد. سایز S می پوشیدم و آستین هایم هنوز گشاد بود.

در چند سال آینده، شکل دادن و حفظ بدنم بخشی از سبک زندگی من شد. من به طور مرتب ورزش می‌کردم، اما هنوز هم می‌شنیدم “پس… قبل از شروع فیلمبرداری کمی عضله اضافه می‌کنی، درسته؟”، “ضعیف به نظر می‌رسی”، “مثل پسر بچه به نظر می‌رسی، نه مرد”، و “قهرمان زن از تو بزرگتر به نظر می‌رسد” (برای هر دوی ما دردناک بود!). با نگاه به گذشته فکر می‌کنم خوب به نظر می‌رسیدم… اما در آن زمان احساس ناامنی می‌کردم. من می‌خواستم یک فیزیک قدرتمند و قهرمانانه داشته باشم. بنابراین سخت‌تر تلاش کردم.

ورزش بدون تغذیه هیچ معنایی ندارد؛ ۶ وعده غذایی در روز، مجموعاً ۴۰۰۰ کالری. سینه مرغ، سفیده تخم مرغ، سیب زمینی شیرین، جو دوسر، تخم کتان… همه چیز خوب است، اما هنوز کافی نیست تا بازوهایم شبیه قهرمانانی که روی پرده می‌دیدم شود. نه، برای این کار من نیاز به مکمل‌های پروتئین وی، کراتین، لوسین، گلوتامین، ال-کارنیتین و در نهایت حتی استروئیدهای آنابولیک داشتم.

شوک و وحشت! ما نباید این بخش را بلند بلند اعتراف کنیم، این می‌تواند کاملاً توهم را خراب کند!

در سال‌های اخیر، زمانی که با افسردگی دست و پنجه نرم می‌کردم و ورزش کردن را متوقف کردم، لاغرتر از همیشه شدم. وقتی از من عکس گرفتند، بحث‌های رسانه‌ای درباره سلامتی من و گمانه‌زنی‌هایی درباره سوء مصرف مواد مخدر ایجاد شد! من شدیدا شرمنده بودم و از دیده شدن در این وضعیت توسط هر کسی خجالت می‌کشیدم. بنابراین بیشتر عقب نشینی کردم.

این یک سفر پر فراز و نشیب بوده است، اما این روزها بهتر از همیشه هستم؛ من با دوست قدیمی‌ام Praveen Tokas ورزش می‌کنم که سلامتی من را در اولویت قرار می‌دهد و فقط مکمل‌هایی مثل گردو و زردچوبه به من می‌دهد… جدی می‌گویم. و در حالی که هنوز کمی به آن مردهایی با عضلات ابرقهرمانی حسادت می‌کنم… احساس بدی نسبت به خودم ندارم.